De lange weg naar Cullaville

Verhalen van mijn reizen naar alle landen van de wereld

Hoofdstuk 14
Betelnootboot
[Papoea Nieuw Guinea, 2016]

[...]

We laten de spaarzame lichtjes van Angoram achter ons en varen de nacht in. Ik ga languit op mijn rug op het bed van betelnootzakken liggen. Het voelt verrassend comfortabel. Oneindig ver boven mij strekt een sterrenhemel zich uit die hier, in deze uithoek van een land in een uithoek van de wereld, zo immens straalt en fonkelt dat de slaap, die ik bij vertrek nog voelde, meteen vergeten is. Ja hoor, daar is de eerste vallende ster al. Daar nog een. De mannen murmelen zachtjes met elkaar, overstemmen nauwelijks het tuf-tuf-tuf van de buitenboordmotor, terwijl mijn ogen van links naar rechts, van boven naar beneden, en terug, over het hemelse dak van Papoea schieten en ik al snel de tel kwijtraak van de sterren die bij bosjes vallen. Als ik geen wens meer kan bedenken voor de wereld, mijn dierbaren of mezelf, daalt er een diepe, innige rust over me heen.

[...]